شعر اغلب می تواند ذهنی باشد. هر شعری با هر کسی صحبت نمی کند.
همانطور که گفته شد، اگر می خواهید بدون توجه به نحوه نوشتن خوب شعر بدانید، ویژگی های مختلفی وجود دارد که باید آنها را بیاموزید.
ساختار سرودن شعر
ساختار یک شعر می تواند به چیزهای مختلفی اشاره داشته باشد، اما ما قصد داریم در مورد برخی از اشکال مختلف شعر، نحوه استفاده از علائم نگارشی و آخرین کلمات صحبت کنیم.
قالب شعر
فرم شعر شما ساختار فیزیکی است. می تواند الزاماتی برای قافیه، طول سطر، تعداد سطرها/بندها و غیره داشته باشد.
در اینجا انواع مختلفی از قالب های شعر وجود دارد:
- غزل – شعر کوتاه و قافیه 14 بیتی
- هایکو – شعری 3 بیتی که اولی آن 5 هجا، وسطی 7 هجا و آخری 5 هجای است.
- آکروستیک – شعری که در آن حرف اول هر سطر کلمه ای را می نویسد که با موضوع شعر مطابقت دارد یا معنای عمیق تری را نشان می دهد.
- Limerick – این یک شعر شوخ 5 زنده است که سطرهای اول، دوم و پنجم مانند دو سطر دیگر با هم قافیه هستند.
- حماسه – این نوع شعر یک شعر روایی طولانی است که ماجراهای یا دستاوردهای قهرمانان را جشن می گیرد.
- زوج – این می تواند بخشی از یک شعر باشد یا به تنهایی به عنوان یک شعر دو بیتی که قافیه است.
- شعر آزاد – این نوع شعر از هیچ قاعده ای پیروی نمی کند و به صورت شعر آزاد نوشته شده توسط نویسنده است.
اکثر شاعران، مخصوصاً شاعران کم تجربه، چیزی را می نویسند که به آن شعر آزاد می گویند، که شعری است بدون قالب، یا با قالبی که شاعر برای آن قطعه خاص ساخته است. برای آشنایی با این سبک شعر ها اپلیکیشن دانلود کتاب را نصب و در آن به دنبال شعر های جدید بگردید.
یک شاعر ممکن است تصمیم بگیرد که طرح قافیه خاصی داشته باشد یا ممکن است اشعار خود را هجایی کند.
با یک شعر شعر آزاد، می توانید هر مضمون یا الگوی مورد نظر خود را تنظیم کنید، یا اصلاً نداشته باشید.
نکته مهم در مورد شعر این است که شما حتی می توانید با یک قالب شعر خاص شروع کنید و سپس آن را تغییر دهید تا آن را منحصر به فرد و خاص خود کنید.
شعر نقطه گذاری
نوشتن یک شعر دشوار است زیرا شما هرگز نمی دانید که نشانه گذاری مناسب چیست، زیرا هنگام نوشتن کتاب می تواند با علامت گذاری متفاوت باشد.
اساساً سه راه برای نقطه گذاری شعر شما وجود دارد:
از نظر دستوری – این بدان معنی است که شما از علائم نگارشی به درستی برای هر قانون گرامری استفاده می کنید. اگر سطرها و مصراع ها را حذف کنید، به عنوان یک پاراگراف صحیح دستوری عمل می کند، و این حتی شامل نوشتن دیالوگ در شعر شما نیز می شود.
از نظر سبک – این بدان معنی است که شما از علائم نگارشی برای خدمت به روشی استفاده می کنید که دوست دارید شعر خوانده شود. کاما نشان‌دهنده مکث کوتاه، نقطه نشان‌دهنده مکث طولانی‌تر، خط تیره نشان‌دهنده مکث با ارتباط افکار است. استفاده از هیچ علامت نگارشی باعث ایجاد احساس عجولانه می شود که ممکن است بخواهید. انتخاب نشانه گذاری شما به اهداف شما در هنگام نوشتن شعر بستگی دارد.
یک ترکیب شاید بخواهید بیشتر از قوانین نقطه گذاری پیروی کنید، اما خط خاصی دارید که می خواهید به روش خاصی بخوانید. انحراف از قوانین استاندارد اگر هدفی را دنبال می کند، کاملاً خوب است – فقط باید هر کاری را که عمدا انجام می دهید انجام دهید. قبل از اینکه بتوانید قوانین را زیر پا بگذارید، قوانین را بدانید.
«در شعر، نقطه گذاری به عنوان هادی عمل می کند. ضربان یک خط یا یک بند را تنظیم می کند و به شما می گوید کجا برای نفس کشیدن مکث کنید. برعکس، انباشتن – اجرای سطرهای شعر در کنار هم با پایان ندادن آنها با نقطه گذاری – در صورت استفاده صحیح می تواند بسیار قدرتمند باشد. این خط را بدون مکث یا توقف کامل حفظ می‌کند.»
آخرین کلمه یک سطر، آخرین کلمه شعر شما و آخرین سطر شعر شما بسیار مهم هستند – اینها بیت هایی هستند که در ذهن خواننده شما تکرار می شوند و بیشترین تأکید را دارند.
پایان دادن با علامت نقطه گذاری (خط تیره، نقطه، کاما) در مقابل پایان بدون نقطه گذاری، خواندنی کاملاً متفاوت به شما می دهد، بنابراین تأثیری را که می خواهید داشته باشید در نظر بگیرید.
نکته برای کلمات آخر: شعر را چند بار با صدای بلند بخوانید تا ببینید که دوست دارید عطف و تاکید کجا بیفتد.
