بیماری پارکینسون چیست؟ علائم، علل و درمان

بسیاری از بزرگسالان از تشخیص بیماری پارکینسون (PD) می ترسند. اگرچه کشنده نیست، اما علائم آن می تواند خسته کننده و دردناک باشد. خبر خوب این است که اکثر مردم پس از تنظیم اولیه، مقبولیت و کیفیت زندگی را پیدا می کنند. چیزهای زیادی برای دانستن در مورد بیماری پارکینسون وجود دارد، برای اطلاع از علائم، تشخیص و درمان به ادامه مطلب مراجعه کنید.

چه چیزی باعث بیماری پارکینسون می شود؟

PD زمانی رخ می دهد که سلول های عصبی در مغز می میرند یا دچار اختلال می شوند. مطالعات نشان داده اند که افراد مبتلا به PD 60 تا 80 درصد یا بیشتر از سلول های تولید کننده دوپامین در مغز را از دست داده اند. آنها همچنین ممکن است انتقال دهنده های عصبی را که بسیاری از عملکردهای خودکار مانند نبض و فشار خون را کنترل می کنند، از دست بدهند.

هیچ دلیل قطعی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد، اما حرفه پزشکی گروه های جمعیتی، عوامل خطر و محرک هایی را شناسایی کرده است که برخی افراد را بیشتر در معرض ابتلا به بیماری پارکینسون قرار می دهد.

گروه های جمعیتی

گروه های زیر از افراد بیشتر در معرض ابتلا به پارکینسون هستند:

جنسیت – مردان یک و نیم برابر بیشتر از زنان در معرض ابتلا به پارکینسون هستند

سن – بیشتر افراد بعد از 70 سالگی تشخیص داده می شوند اما شروع زودرس می تواند قبل از 50 سالگی شروع شود.

ژنتیک – تقریباً 15٪ از افراد مبتلا به پارکینسون سابقه خانوادگی دارند

زیست محیطی – تصور می شود برخی سموم و زندگی در مناطق روستایی با قرار گرفتن در معرض آفت کش ها باعث افزایش خطر می شود

صدمات – ضربه مغزی و صدمات سر نیز به عنوان افزایش خطر ابتلا به پارکینسون در آینده شناسایی شده است.

بدون علت مشخص، هیچ راه اثبات شده ای برای پیشگیری از این بیماری وجود ندارد. برخی تحقیقات نشان داده اند که ورزش هوازی ممکن است خطر ابتلا به PD را کاهش دهد. مطالعه دیگری ارتباط بین مصرف کافئین و محافظت بیشتر در برابر PD را نشان داد، اما هنوز ثابت نشده است.

مراحل بیماری پارکینسون

پنج مرحله پیشرونده بیماری پارکینسون وجود دارد. از مرحله اولیه علائم جزئی تا مرحله ناتوان کننده نهایی ممکن است در برخی افراد 20 سال یا بیشتر طول بکشد در حالی که برخی دیگر پیشرفت بسیار سریع تری را تجربه می کنند.

مرحله ی 1

علائم خفیف مانند لرزش و حرکات در یک طرف بدن تجربه می شود اما برای زندگی روزمره مشکلی ایجاد نمی کند. ممکن است تغییر در وضعیت بدنی، راه رفتن و حالات صورت فرد مشاهده شود.

مرحله 2

علائم با لرزش بیشتر، بدتر شدن تحرک و علائمی که هر دو طرف بدن را تحت تاثیر قرار می‌دهند بدتر می‌شوند. مشکلات راه رفتن و وضعیت نامناسب وضعیت بیشتر مشهود است. کارهای روزانه سخت تر و طولانی تر هستند، اما یک فرد همچنان می تواند مستقل زندگی کند.

مرحله 3

در اواسط مرحله بیماری، حرکت کند می شود و از دست دادن تعادل می تواند باعث زمین خوردن شود. در حالی که هنوز مستقل هستند، انجام برخی از وظایف مانند لباس پوشیدن و غذا خوردن دشوارتر است.

مرحله 4

علائم شدید و محدود می شوند. کارهای روزانه را نمی توان تکمیل کرد، بنابراین زندگی به تنهایی امکان پذیر نیست. یک فرد ممکن است بتواند بایستد اما به احتمال زیاد برای حرکت به یک واکر نیاز دارد. خطر سقوط در این مرحله و مرحله بعدی افزایش می یابد.

مرحله 5

اکنون علائم آنقدر شدید و محدود شده است که نیاز به مراقبت تمام وقت دارد. سفتی پاها راه رفتن و ایستادن را دشوار می کند و ممکن است برای حرکت در اطراف نیاز به استفاده از ویلچر داشته باشد. توهم و هذیان ممکن است تجربه شود.

تحقیقات نشان داده است که اولین نشانه بیماری پارکینسون ممکن است از دست دادن حس بویایی (اختلال بویایی)، یبوست و اختلالات خواب باشد. این علائم غیرحرکتی به محققان کمک می کند بیماری را زودتر تشخیص دهند. علائم حرکتی ممکن است برای سال‌ها شروع نشود، اما با شناخت اولیه‌ترین نشانه‌ها، می‌توان پیشرفت را کاهش داد.

چه درمان هایی برای بیماری پارکینسون وجود دارد؟

درمان‌های پارکینسون نمی‌توانند این بیماری را درمان کنند، اما می‌توانند پیشرفت را کاهش دهند، کیفیت زندگی را بهبود بخشند و تأثیر عوارضی را که می‌توانند امید به زندگی را کوتاه کنند، کاهش دهند.

داروهای دارویی

طیف وسیعی از داروها برای کمک به طیف گسترده ای از علائم مرتبط با PD در دسترس هستند. یک دارو برای کمک به علائم حرکتی استفاده می شود، داروهای دیگر به لرزش و سفتی کمک می کنند.

عمل جراحي

جراحی برای افراد مبتلا به PD که دیگر به دارو برای کمک به برادی‌کینزی، سفتی و لرزش پاسخ نمی‌دهند، گزینه‌ای است. جراحی تحریک عمیق مغز شامل کاشت سرنخ‌هایی است که در انتها دارای الکترود هستند، بسته به علائم در یک مکان خاص در مغز.

سبک زندگی

خوردن یک رژیم غذایی متعادل و غنی از غذاهای آنتی اکسیدان ممکن است از استرس اکسیداتیو که می تواند باعث آسیب به مغز شود جلوگیری کند. غذاهای سرشار از اسیدهای چرب امگا 3 نیز ممکن است به محافظت از مغز کمک کنند. لوبیا فاوا حاوی لوودوپا است که پیش ساز دوپامین است و در برخی از داروهای پارکینسون گنجانده شده است.

ورزش بخش مهمی از برنامه درمانی برای علائم PD است، به ویژه برای کمک به سفتی. با انجام ورزش، بیماران عضلات خود را قوی و انعطاف پذیر نگه می دارند و به کاهش درد و دردهای ناشی از عضلات سفت کمک می کنند. ورزش هایی که فرد را ملزم به تغییر مرتب سرعت و جهت می کند، ایده آل هستند مانند پیاده روی، رقص، شنا، راهپیمایی با بازوهای تاب دار، بدمینتون و تنیس روی میز.

فیزیوتراپی همچنین می تواند به بهبود علائم و کیفیت زندگی به ویژه در مراحل اولیه بیماری کمک کند. تشخیص زودهنگام پارکینسون برای کاهش عوارضی که می تواند امید به زندگی را کوتاه کند، مهم است.

اگر علائم بیماری پارکینسون را مشاهده کردید، با پزشک خود وقت ملاقات بگیرید.